Ciasto pomarańczowo-migdałowe.

Zamiast zupy miso dzisiaj na śniadanie zjadłam ciasto pomarańczowo-migdałowe. Jest ono tak dobre, ze prawdopodobnie będę jadła je przez cały dzień. Co kilka godzin - mały kawałek. Działa na mnie jak narkotyk.

Nie ma w nim maki ani masła. Pomarańcze, migdały, jaja i niestety oczywiście jest cukier.
Jest to idealne ciasto dla celiaków albo osób uczulonych na gluten, takich jak ja.

Jestem już po drugim kawałku - tym razem z kawa.....mniam, mniam.

Rozpływa się pomiędzy językiem a podniebieniem górnym, jest wspaniale wilgotne, pachnie pomarańcza i migdałami  Nie ma żadnych sztucznych dodatków, wszystko naturalne i bezglutenowe.

Zrobiłam polewę, z  bez laktozowego serka białego, cukru pudru i limonki, starta skóra i sok. Kiedyś robiłam polewę z mascarpone, rewelacyjnie dobra, ale odkąd odkryto u mnie również uczulenie na laktozę, muszę unikać wspaniałości kuchni włoskiej. Idealna kombinacja do migdałowo-pomarańczowego smaku ciasta. Kwaśność i świeżość limonki jest tutaj w symbiozie ze słodko-kwaśno-orzechowymi podkładami. 

Zaraz zrobię zdjęcia mojego wypieku, co prawda już nadgryzione jest to ciasto, ale cóż.........

Jeśli ktoś miałby ochotę sam wypróbować, to niech napisze do mnie. Chętnie podam przepis.