Perfekcja zaistnienia

Perfekcja zaistnienia

Marzec/2015

To było w Szkocji,

Północno-zachodniej

W czerwcu 2005

Roku Pańskiego

Gdzieś między

Lairg i Blairmore

Zatraciło mnie nagle

W kilometrach ciszy

Muzyki zawieszonych

Chmur rozmarzonych

Barw namalowanych

Deszczem nitek tęczowych

Zaniemówiło pięknem

Perfekcyjności niemożliwej

Zaistniałej na przekór

Okrutności człowieczej

Zawisłam w jedności

Pogodzenia siebie

Kosmosu, praw Ziemi,

Bogów z Ben Hope

Muzyki życia mojego

Zakręconego

Strącona poddałam się

Doskonałości ciszy

W Dùthaich MhicAoidh.