Milczenie

Ogarnęło mną milczenie. Stwierdziłam, że ogólnie biorąc za dużo się klepie, bez sensu, bez zastanowienia, bez głębszej refleksji, miliardy nieprzemyślanych wypowiedzi. Gadamy czasami tylko po to żeby gadać, musimy coś powiedzieć, bo chcemy się pokazać, unaocznić, uwzględnić, zaistnieć. Czasami tylko po to, żeby poczuć się ważną osobą, słuchaj mnie nawet jak mnie słuchasz. Nie ważne, czy mam coś ważnego do powiedzenia, czy też nie.
Większość ludzi nie słucha, nie potrafią, nie chcą, nie są zainteresowani tym co inni mają do powiedzenia. Albo słuchają wybiórczo. Słyszą tylko to co chcą usłyszeć. Dochodzi to tego kwestia interpretacji – każdy ma swoją własną wersję wysłuchanej wypowiedzi. Rzadko się spotyka ludzi, którzy naprawdę chcą słuchać. Po prostu słuchać i czuć tę mówiącą osobę. Z drugiej strony mało jest osób, które naprawdę mają coś istotnego do powiedzenia.
Większość ludzi przekazuje ploty. To niekończące obgadywanie innych, ranienie innych, insynuacje, gdybania i wymyślania nieprawdziwych przypuszczeń. Po co to robimy, krzywdzimy innych i upodlamy siebie. Człowiek jest bardzo dziwnym stworzeniem.